Samen met mijn vader reizen door Nicaragua....!

Lieve allemaal!

Waar zal ik beginnen. Nou ja, bij het begin lijkt me. Vrijdag 19 Maart heb ik een taxi gepakt naar San Carlos Airport. Nou ja dit was niet meer dan een zandweg wat een landingsbaan voor moest stellen en 1 of ander hokje/huisje waar ik een soort van moest inchecken. Even mijn ticket laten controleren, tas op de weegschaal EN ik zelf op de weegschaal, haha! Ik dacht dat deze meneer een grapje maakte maar het was toch echt zo. Ineens landde er een soort van flying doctor vliegtuig. Mijn tas werd meegenomen, ik moest instappen, mocht kiezen waar ik ging zitten en zat met precies 5 personnen in het vliegtuig inclusief piloten. Ik had mijn riem nog niet vast, zat amper op mijn stoel en vloog ineens al in de lucht en dan ook nog eens een half uur voor vertrektijd, haha niet bepaald Nicaraguaans! Het vliegtuigje ging van links naar rechts, boven naar beneden en ik vond het dus ook helemaal niet erg dat ik 45 minuten later op het vliegveld van Managua stond. Donaldo stond alweer op me te wachten en heeft me naar Granada gebracht. Wat een drukte weer, ik kwam al meteen weer bekende tegen op straat, ik kon voor het eerst sinds tijden weer pinnen etc etc en toen wist ik het ineens weer, ow ja ik ben weer in Granada!! Heel raar maar het voelde echt weer een beetje als thuiskomen. In deze stad heb ik toch voor het eerst kennis gemaakt met Nicaragua. Ik heb 2 super leuke dagen gehad!!!

Zondag was het dan zover. Ons pa arriveerde om 19.30uur. Super om hem weer te zien zover van Nederland vandaan en dan ook nog in het land waar ik 5,5 maand zal blijven. We zijn naar het hotel gebracht en zijn nog even wat gaan drinken maar daarna was het echt even genoeg voor ons pa, de vermoeidheid hakte er even in, zo’n lange reis achter de rug en dan al ineens zoveeel nieuwe indrukken, we zijn lekker gaan slapen……

Maandag in de ochtend heb ik ons pa een stukje Granada laten zien. Het park, de kerk EN de markt. Voor mij allemaal niks nieuws maar werd er door ons pa regelmatig aan herinnerd hoe bijzonder en bizar sommige dingen toch wel niet zijn ook al zijn ze voor mij echt al een soort van normaal. Om 13.00 zijn we vertrokken naar DE boot waar ik eerder al eens 16 uur op heb mogen vertoeven. Gelukkig nu maar 4 uurtjes! Om 18.30 waren we op Isla Ometepe. Er lagen alweer 100-en bananen klaar die weer met de boot mee moesten naar San Carlos. Gelukkig mochten wij van de boot af en hoefden we niet nog 12 uur lang op die o zo fijne boot zitten. We zijn met een busje naar het hotel gebracht., 1,5 uur weg met alleen maar gaten, losse kleien en stenen, hobbels en bobbels!! Welkom in Nicaragua pa! Het hotel/de lodge zag er prima uit. De 1e dag zijn we naar Finca Magdalena geweest. Het was een leuke en mooie wandeling door kleine dorpjes en mooie natuur. Voor ons pa ook zeer indrukwekkend, zo afgelegen, zo rustig en ZO “back to basic”. S’middags zijn we naar de waterval St. Ramon gegaan. Wat een zware tocht!!! Petje af dat ons pa de top heeft gered! Toen we er eenmaal waren was alles weer goed, schitterend die waterval. We hebben genoten van het uitzicht, het water en het geluid van de waterval. Dit was pas eens een douche!! De tocht terug viel gelukkig wel mee, dalen, dalen, dalen…..
Woensdag 24 Maart zijn we wezen kajakken. Ons pa in een bootje met de gids en ik alleen. Nondepie, dit was zwaar!! Heb aan beide armen wel 3 spierballen erbij gesport! Het was daarentegen wel echt super mooi… In een kajak zitten met als achtergrond een super mooie vulkaan en een heerlijk zonnetje erbij. Vervolgens door de slijk en het moeras moeten kajakken en af en toe even het bootje aanduwen waarbij je vervolgens tot je knieën in de slijk stond. Ach dat was het het allemaal waard want we hebben apen, kaaimannen en wel 100-en verschillende vogels zien. Het was echt super mooi!!!
Donderdag zijn we vertrokken naar de haven waar de Ferry’s komen. Voordat ik vertrok kreeg ik nog even een heel fout Winny de Pooh kaartje van onze gids van de afgelopen 3 dagen. Er stond op wat voor een leuk meisje ik wel niet was. Bla bla bla…. Haha, ook welkom in Nicaragua pa, pff…! De tocht op de Ferry was prima, relaxt en totaal niet vermoeiend. Eenmaal aangekomen in San Jorge hebben we de taxi gepakt naar San Juan del Sur. Voor mij bekend terrein. Meteen omgekleed en de rest van de middag lekker relaxt op het strand gelegen. Heerlijk, super rustig, zonnetje erbij, af en toe even een duikje nemen in de zee en even een dag minder actie dan die 2 pittige dagen ervoor.
Vrijdag heb ik ons pa een typisch Nicaraguaans ontbijtje voorgeschoteld. Brood, ei, gebakken banaan, Gallo Pinto ( rijst met bonen ) en een sappie. Hij vond het heerlijk! Daarna hebben we nog een tijdje genoten van het strand, het uitzicht en de heerlijke rust die er heerstte! Daarna onze spullen gepakt, de taxi gepakt naar Rivas en daar de locale bus gepakt naar Managua. Ik heb de eerste 1,5 uur moeten staan. Gelukkig kon ons pa na een half uur zitten want 3 uur krom staan in een locale bus is ook niet alles, en vooral niet met zo’n lengte! De werd ook steeds voller gestopt, het stopt, het rijd, er springen mensen in en uit en halverwege komt er een kind binnen met een sambabal met 3 rijstkorrels erin en geeft een serenade weg. Tja, triest als je iemand op deze manier geld ziet verdienen en vooral om te zien dat het nog zo’n klein jochie was. Eenmaal in Manuagua aangekomen stond er binnen 10 seconden een taxi voor ons klaar. Wat een chaotisch gedoe. We sliepen voor 1 nacht in het Best Western hotel tegenover het vliegveld. We moesten tenslotte die dag erna met het vliegtuig naar San Carlos dus dit was wel erg makkelijk. Het hotel, wat een luxe! Een piccolo die mijn koffers meenam, luxe kamers, welvarende mensen om me heen, een mooi zwembad, kortom allemaal dingen die ik al een tijdje niet meer had gezien een had meegemaakt. Ik vond het ECHT even raar om hier te zijn. Uiteindelijk heb ik wel super genoten van de fijne douche, het fijne bed, het eten, het uitgebreide ontbijt en het zwembad! Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik dit ook wel genoeg vond voor 1 nacht want het leek wel of ik in Miami aan het zwembad lag met al die Amerikanen en het laat je dus totaal niks zien van de Nicaraguaanse cultuur. S’ochtends om 7.00uur stonden we bij de balie van de binnenlandse vluchten op Managua airport. We hadden de gok genomen om 1 reservestoel te boeken aangezien de vlucht vol zat. Er schijnen vaak mensen op het laatste moment af te vallen. We hadden de gok dus genomen maar….. Helaas, geen plaats!!! Er was een gezien van 5, een Nederlandse gezien van 6 personen, allemaal toeristen, ook nog Samana Santa week dus gewoon dikke pech! Wat nu? Of het vliegtuig een dag later nemen maar dan ging deze s’middags pas een keer, dus voor ons pa 1,5 dag weggegooid. Voor ons pa natuurlijk jammer als je hier maar 2 weken bent. Optie 2, 11 uur in een bus zitten of 8 uur in een auto. Nou ja, binnen een uur had ik het geld van de ticket teruggekregen + een privé taxi geregeld via een jongen die op het vliegveld werkt. Eerst een schappelijke prijs afgesproken en toen op naar San Carlos! We hebben van de 285 km, 155 km over zandwegen moeten rijden. 1 grote gatenkaas met hobbels en bobbels en gaten zin de weg! Wat een ellende!!! De auto was echt al een rijdende clico die laag op de grond lag en er schoot regelmatig een dikke kei onder de auto die zowat heel de onderkant eronder uit kraste. Het was maar goed dat we na zo’n 8 uur San Carlos naderde want fatsoenlijk rijden deed de auto niet meer, er begonnen lampjes te branden en te knipperen en ow ow ow wat waren wij blij dat we mochten uitstappen! Die arme man moest ook gewoon nog een keer terug naar Managua, pff succes!! Eenmaal 1 San Carlos aangekomen zagen we er zelf ook uit als 1 grote stofwolk. We hebben die 7 uur lang in 1 grote stofwolk gereden dus zou me niks verbazen als ik er spontaan astma van heb gekregen, ow ow ow….. Ach ja nu kon ik wel zeggen dat ik per boot, per vliegtuig EN met de auto van Managua naar San Carlos of andersom ben gereisd. Ik was nog geen 5 minuten in het hotel en stond al onder de douche, pfoe die kon ik wel 1 gebruiken. Heerlijk, ik kon de wereld weer aan! Daarna heeft ons pa kennis gemaakt met mijn 2 andere huisgenootjes Chiara en Maurice. We zijn samen wat gaan eten, het was gezellig!

Vandaag was het zondag. Om 7.30 zijn we naar de bootplaats gegaan waar vervolgens om 8.00uur de boot naar El Castillo vertrok. Om 11.15 waren we in El Castillo. Wat ons meteen opviel was dat het zo’n leuk, klein en vredig dorpje was. De straatjes waren smal, de huizen klein en gekleurd en er reden geen auto’s. Bovendien waren de mensen ook nog eens ontzettend aardig! s’Middags zijn we het fort van El Castillo gaan bezoeken. Dit keer wel een mooi fort ( vergeleken met die 3 kanonnen op een berg in San Carlos )! Om dit fort staat EL Castillo ook bekend. We hebben een leuke dag gehad.
De dag erna gingen we met een bootje naar Indio Maiz ( jungle ). Je moest persee laarzen aan, maar ja om in zo’n land maat 47 voor ons pa te vinden is niet makkelijk. Toch hebben we toen maat 45 ergens in een andere hutje gehaald en ach dat ging aardig…! Als het moet dan kan het he! Haha…Daarna zijn we zo’n 2,5 km gaan lopen door de jungle. Het was echt super mooi! Alles bij elkaar maakt het geheel dan echt geweldig. De bomen en planten, de dieren, de geluiden, de hele sfeer en zelfs de benauwde lucht en de hitte die horen erbij. Dit alles kunnen jullie op de foto zien. We hebben deze dag nog even geluncht en hebben om 14.00 de boot teruggepakt naar San Carlos. Na 3 uurtjes arriveerde we ook daar weer. De dag erna heb ik ons pa nog de boulevard, de straten, de markt en meer van het leven in San Carlos laten zien en om 13.00 hebben we de taxi weer gepakt naar San Carlos airport, haha… Nu waren we wel verzekerd van een ticket. Om 14.15 zaten we weer in de lucht ( nu maar een kwartiertje vroeger dan dat was gepland ) en hoppakkee 45 minuten later waren we weer in Managua. Donaldo stond ons weer op te wachten en daarna arriveerde weer in het hotel waar we eerder ook al waren geweest. We zijn die avond lekker wat gaan eten op de Calle Calzada wat af en toe net een kermis lijkt. Van brake-dancers, tot vuurspuugers, bedelaars, verkopers, zwervers, straatmuzikanten en vooral heeeeel veel toeristen. Je kan er alles vinden. Nou ja prima en ook gezellig om even een hapje te eten en een mojitootje te drinken.

Woensdag 31 Maart hadden we besloten om naar Mombacho te gaan. Een vulkaan vlakbij Granada en Masaya. We gingen weer met de lokale bus. Altijd leuk en al een hele belevnis opzich. Je moet er niet meer van opkijken als iemand naast je komt zitten niet met een zak aardappels maar met een zak vol levende kippen of er staat een emmer naast je met levende vissen waar er zo nu en dan eens 1 uitspringt!( haha ja we hebben het echt meegemaakt ) Ik kijk hier (bijna) nergens meer van op. Na zo’n 20 minuten in de bus te hebben gezeten arriveerde we in Mombacho. We zijn in de tuk-tuk gesprongen en hij heeft ons een stukje verder afgezet. We hadden besloten om een tocht van 1,5uur te gaan wandelen over de vulkaan Mombacho. Ook deze route had redelijk zware momenten maar uiteindelijk stonden we op 1222 meter. (zie foto’s ) S’middags hadden we ons opgegeven voor de Canopy. Dit wil zeggen dat je dan aan een kabelbaan hangt en als het ware door de natuur word geslingerd. Nou, daar ging ik, ik werd in zo’n tuigje gehesen, helmpje op, handschoentjes mee en hoppakkee! Ons pa stond iedere keer een beetje met knikkende knietjes als hij weer het diepen in werd gegooid, ook niet heel vreemd, maar ik vond het maar al te leuk! De gids zei je kan ook op je kop gaan hangen, nou ja dat ook nog maar even geprobeerd en ook nog aan de gids vast gezeten, benen in de lucht, handen in de lucht en vliegen maar! Ik heb er nog wat mooie filmpjes van die krijgen jullie allemaal nog te zien. 1 April heeft ons pa nog meer van Granada gezien en daarna zijn we nog naar Laguna de Apoyo geweest waar het afgeladen vol was. Dit kwam echt door de Semana Santa week want de vorige keer dat ik er was was er helemaal niks te doen. Dit gold ook voor het plaatsje Catharina waar je een schitterend uitzicht hebt op Laguna de Apoyo van bovenaf. Ook daar was het heel druk maar wel heel mooi en ook nog wel leuk dat ons pa ook dit nog even heeft kunnen meepikken. Vrijdagochtend 2 April zijn we nog even bij mijn gastgezin langs geweest. Dit uitstapje mocht natuurlijk niet ontbreken. Toch leuk om even het huisje te laten zien waar ik de 1e 3 weken van mijn reis heb doorgebracht. Ook ons pa vond het super lieve mensen, nou dat zijn ze ook zeker!! Daarna heeft ons pa zijn laatste spullen gepakt en ben ik hem samen met Donaldo weer weg gaan brengen naar het vliegveld in Managua. Ik heb echt een super fijne tijd gehad, het was echt geweldig om het land waar ik toch 5,5 maand zal verblijven te hebben kunnen laten zien aan hem en ik denk ook dat ons pa super heeft genoten!!!

Verder heb ik nog een topweekend gehad met de meiden uit Granada en heb ik zondagmiddag om 13.30 weer het vliegtuig gepakt naar San Carlos. Eenmaal thuis aangekomen stond er weer een jerrycannetje voor me klaar waarmee ik me weer lekker kon gaan douchen en wist ik het weer… Ik ben weer in San Carlos!!!!!


Het verhaal is lang maar ja dat kan ook niet anders met alles wat ik heb meegemaakt en heb gedaan in de afgelopen 2 weken..!

Ik ga er hier in San Carlos ook weer met volle moed tegenaan en ik wil nog lang niet naar huis!! Ik zal jullie weer op tijd op de hoogte brengen van al mijn belevenissen en ervaringen die ik op doe hier in Nicaragua!

Liefs
Nienke