Mijn laatste weken in Nicaragua en het afscheid...

Vrijdag 18 mei heb ik weer het vliegtuig naar Granada gepakt. Ik kreeg toch een beetje natte oogjes en kippenvel toen ik opsteeg en San Carlos definitief voorgoed verliet... Maar goed, gelukkig hoefde ik Nicaragua nog niet voorgoed te verlaten.. Het weekend in Granada was super!! Heerlijk om weer in het hotel te zitten waar ik altijd slaap als ik Granada ben, het was super leuk om die meiden weer te zien, en Granada blijft voor mij vertrouwd voelen.. Vervolgens heb ik me omgekleed en gingen we in het knaloranje een kippetje eten bij Joyce.. We hadden daar al de grootste lol dus dat beloofede wat voor de rest van de avond! Daarna zijn we naar onze stamkroeg el Be gegaan, we hadden flink wat bekijks, ik had mijn oranje legging aan, oranje rokje, shirtje, bloem in mijn haar, sombrero op en ik kon er helemaal tegenaan!! Wat was het een feest!!Maandag heb ik de bus naar Leon gepakt.. Eerst moest ik de bus naar Managua pakken. Eenmaal op het busstation aangekomen kwam ik Genevieve en Tom tegen. Dat zijn degene die ook hebben stage in een dorpje vlakbij San Carlos en degene die ik ben gaan opzoeken in het ziekenhuis.. Wat een toeval dat ik hun net daar tegenkwam op hetzelfde tijdstip! Ik had een hostel gezocht en heb de 1e dag lekker rustig aan gedaan! Ik had tenslotte vakantie hè wat ik overigens nog steeds raar vond. Ik dacht nog steeds dat ik gewoon moest gaan stage lopen in San Carlos... Maar goed, de 1e dag heb ik de stad van Leon verkent. Wat een leuke stad!! Een beetje hetzelfde als Granada.. Oude gebouwen, cathedralen, een leuk park met eet en souvenierkraampjes, veel leuke winkeltjes EN veel studenten.. Leon staat een beetje bekend om de studentenstad van Nicaragua omdat er veel universiteiten zijn... Dinsdagavond zijn we naar de film geweest. Een film van Bruce Willis. Engels gesproken en Spaans ondertiteld.. Ook nog goed voor mijn Spaans dus!! In de bioscoop waren meerdere zalen en er draaide dus ook meerdere films. Dat is dus al meer dan in Granada waar er altijd maar 1 in het weekend draait. Soms een kinderfilm het andere wknd een horror, het maakt allemaal niet uit. Maar goed.. Hier is het ook nog wel leuk om naar de bios te gaan aangezien je zo'n 1,70euro voor een kaartje betaald! We zaten hier in Leon met precies 4 mensen in de bioscoop en het was ijskoud! Die airco stond weer echt veel te hoog. Maar goed al met al was een leuk avondje. Woensdag ben ik gaan sandboarden. Dat wil zeggen dat je van de vulkaan Cerro Negro af gaat 'boarden', staand of zittend. Aangezien ik alleen kan skiën en niet kan snowboarden besloot ik te gaan zitten.. Ik werd opgehaald met een busje en onze groep bestond uit 5 personen. 2 Zwitserse, 2 Zweedse meiden en ik.. De tocht naar de top was zwaar maar wel mooi.. Je moest echt over van die stenen/keien lopen/klimmen en het was dus wel een flinke klim.. Onderweg nog een soort stoom gevoeld, geroken en doorheen gelopen wat uit de vulkaan kwam.. Daarna waren we bij de top. We moesten een overal aan, kniebeschermers, elleboogbeschermers, en een soort van lasbril op.. Daarna ging ik opmijn board zitten en daar ging ik dan!!! Todo recto!!! ( alleen maar rechtdoor) zonder te remmen, roets naar beneden!! Het waren kleine korrels zand /stenen die alle kanten opvlogen en ik zat er dus ook helemaal mee onder!! Mijn neus, oren, mijn haren, pff denk dat ik over 3 weken nog overal vulkaanzand vind... Dat was toch wel anders dan sneeuw maar wel zeker leuk om te hebben mee gemaakt!!!Donderdag heb ik de bus naar het strand gepakt. De bus zat ramvol en het leek wel 40graden! Pfoe... Na 45min arriveerde ik in het plaatsje las pennitas. Daar heb ik een hostel gezocht en ben ik meteen lekker op het strand gaan liggen.. Er lag echt geen kip, super rustig! Na een uurtje op het strand te hebben gelegen wilde ik Nederland-Kameroen gaan kijken, ik ging in mijn uppie aan de bar zitten maar al snel melde zich een andere supporter uit Nuenen. Helaass werd alleen Denemarken uitgezonden.. Om 14.30 werd dan eindelijk Nederland uitgezonden en natuurlijk heb ik ze ook deze wedstrijd aangemoedigd!! Ik heb heerlijk genoten van mijn dagje op het strand in Leon en heb vrijdag de kipenbus weer gepakt naar Leon... Ik ben naar hetzelfde hostel gegaan en vandaag zouden Sanne en Afke ook naar Leon komen.. We hebben een erg gezellige avond gehad en zijn zaterdag samen weer naar Granada gegaan.. Gelukkig hadden we de rit overleefd want wat een chauffeur!!! Ongelofelijk!! Dat was echt 1 groot gevaar op de weg maar goed.... Ik ben daarna naar mijn vertrouwde hotel gegaan wat echt een beetje voelde als thuiskomen.. Helaas werkte de douche op de kamer nietwaar ik zat maar meteen werd daarvoor een oplossing gezocht en mocht ik in een andere kamer slapen. Dubbel zo groot, een kingsizebed en nog een 1 persoonsbed. Wat een luxe!!! Ik heb weer een heerlijk wknd in Granada gehad.Maandagochtend heb ik mijn oranje shirt weer aangetrokken en hebben we met z'n allen voetbal bij Joyce gekeken.. Daarna heb ik mijn tas weer ingepakt en ben ikweer vertrokken naar het vliegveld van Managua. Ze herkenne me daar zelfs, haha... Ben je er nu alweer vroegen ze? Naar San Carlos zeiden ze? ik zei nee nee, nu ga ik lekker naar THE corn Islands.. Om 14.00 vertrok mijn vliegtuig, dit keer had het vliegtuig geen 12 maar zo' 45 stoelen. Stukje groter dus... Na een tussenlanding op Bluefields te hebben gemaakt landde ik rond 15.45 op THE corn Islands. Uuh ja en nu dacht ik? Ik maar een taxi gepakt en hij heeft mij afgezet bij een hostel, of ja eigenlijk midden op een strand en de rest moest ik maar lopen... Haha ... Dit hostel was ook echt midden op het strand. Er leek weinig teken van leven maar nadat ik de huiskamer was binnengelopen en hard 'Buenas tardes' had geroepen kwam er een vrouw aanlopen. Het was een echte Big Mamma, so eej, haha. Ze hadden 4 kamertjes en ze waren alle 4 nog vrij.. Haha.. Nou ja het was al laat op de middag dus ik dacht ik blijf nog maar even mooi op de Big Corn Islands en vertrek eventueel morgen wel naar the little corn islands... Ik ben heel even over het strand gaan lopen en op zoek gegaan naar een winkeltje of restaurantje. Je zal ze vast hebbenmaar ik kon ze niet echt vinden en ben redelijk snel maar weer teruggegaan naar mijn hostelletje. Ik vond die roepende en fluitende mannen die in groepjes op het strand rondhingen niet echt heel relaxt aangezien ik nog totaal de weg niet wist. Eigenlijk had ik best honger en ik heb de vrouw van het hostel gevraagd of ik bij het hostel wat kon eten. Ach, ze wilde wel wat voor me maken zei ze, super lief!! Ik kreeg weer lekker bot met ook wat vlees, gebakken banaan, gallo pinto (rijst met bonen) en guacemole. Ach ja, ik ben inmiddels wel wat gewend dus het smaakte best goed en ik vond het al heel schattig dat ze iets voor me had gemaakt. Ik ben vroeg gaan slapen die nacht aangezien er niks te doen was, er geen andere toeristen waren en ik eigenlijk ook niet goed wist waar ik anders naar toe zou moeten. Dinsdagochtend had ik toch maar besloten om naar de Little Corn Islands te gaan. Ik ben met de panga boot vertrokken. Eenmaal op de Little Corn Islands te zijn aangekomen heb ik een hostel gezocht. Ik ben helemaal rond het eiland gelopen (aangezien je geen taxi's hebt zoals op de Big Corn Islands) uiteindelijk kwam ik bij allemaal cabines uit op het strand. Dit zijn een soort van kleine huisjes/hutjes waar je dan in slaapt.. Ik dacht dat ik van de houten hutten af was na 4 maanden San Carlos maar nee hoor, ik sliep weer lekker voor 4 nachten in een houten hutje.. MAAR, wel met echt een heerlijk uitzicht!! Ik stapte mijn hutje uit en keek uit op een blauwe zee, een schitterend strand, palmbomen en wat een rust heerste er!! Het is echt een relax eiland!! Iedereen is zo tranquilo!! Er wonen heel veel donkere mensen die allemaal Engels praten, het is wel Engels met een accent , ook wel Creools genoemd.. Pff dat was dus weer even omschakelen... Je hebt op het eiland wat kleine winkeltjes, wat kleine restaurantjes en het is gewoon 1 en al rust wat er hangt!! Op het eiland kun je eigenlijk alleen genieten van de zon, de zee en het strand en voor de liefhebbers kan je ook nog duiken. Ow ja en woensdag ben ik op pad gegaan met de bananenboot!! Wat heb ik gelachen!! We zaten met 6 man op die banano, deze werd achter een boot gehangen en ja het was letterlijk 'gaan met die banaan'!!!! Zat ik daar met 5 gespierde mannen op die banaan!! 1 meisje was meegegaand maar die vond het iets te wild gaan dus die is al snel genoeg in de boot gaan zitten. Die mannen deden ook echt net of het een skippybal was dus dat ding ging als een dolle door die golven, echt niet normaal! Nou ja we zijn er ook zo'n 6 keer afgevlogen.. Dat ging nog redelijk hard en zo nu en dan vloog ik weer op een kerel, kreeg ik een elleboog in mijn rug, en knalde ik met mijn hoofd tegen iemand anders... Maar al met al was de bananentour met die mannen wel een succes!! Donderdag had ik toch besloten te gaan duiken. Om 9.00uur moest ik me bij de duikschool melden. Ik kreeg een video te zien met instructies, daarna werd mijn outfit aangepast en aangemeten en daar ging ik daar ging ik dan het water in. Eerst moesten we oefenen in een afgezet gebiedje in de zee. Even weten hoe het is om door zo'n slang te ademen, wat te doen als je bril vol met water loopt, als je geen adem meer krijgt, als je moet weten hoeveel zuurstof je nog hebt etc. Daarna was het dan zover, daar ging ik in mijn hele uitrusting de boot op. Na 10 min. moest je op de kant van de boot kaan zitten, 1,2,3 en daar ging ik...!! We zijn zo'n 20 meter diep gegaan en wat was het mooi om als de kleine zeemirmin zo diep in het water tussen al die vissen, zeesterren, roggen en het koraal te zwemmen! Ook dit was weer super leuk om te hebben meegemaakt! Vrijdagochtend was het zover, Nederland moest voetballen. Ik heb een tentje opgezocht waar een tv stond, lekker ontbijtje erbij en daar zat ik dan tussen allemaal Brazilie fans. Om de eer aan mezelf te houden dacht ik ik zeg maar vast tegen ze dat ik ook wel weet dat Brazilie gaat winnen. Maar ow ow ow, niks was minder waar!!! Ik ben echt van mijn kruk gevlogen toen Nederland scoorde en stond te springen toen het eindsignaal klonk. Echt, wat was ik blij!!! Maar ik was duidelijk de enige die zo blij was... Haha... Op zo'n relaxt eiland met zo'n relaxte mensen hadden ze volgens mij nog nooit zo'n druk en hyperactief meisje zien rondspringen! nou ja mijn oranjeoutfit kon dus voorlopig nog steeds niet in mijn koffer. Zaterdag was het erg bewolkt en slecht weer, tijd om naar Granada te gaan dus. Ik had een ticket voor de middag vlucht maar omdat er bij de ochtendvlucht ook nog plaatsen vrij waren ben ik daar mee meegegaan.. Ik heb om 7.00 het bootje naar THE Big Corn Islands gepakt en vanuit daar weer het vliegtuig gepakt... Ik was al op tijd in Granada.. Afgelopen weekend was weer fantastisch!!! Wat hebben we een lol gehad en natuurlijk zijn we iedere avond weer in onze stamkroeg 'El Be' beland.. Daar hebben we van Gerard Joling tot the Spice Girls gezongen en de boel weer goed op zijn kop gezet!! Dinsdag was het dan zover, Nederland moest weer voetballen... We zijn met een hele deligatie, inclusief Nicaragunen in het oranje naar de kroeg gegaan en hebben echt een topdag gehad!!! Het begon voor de wedstrijd al wat te regenen en we zeiden nog tegen elkaar, zul je zien dat de stroom er dadelijk uitvalt en ja hoor, 10 minuten voor de rust ineens 'hoppakee' door heel Granada de stroom eruit, wat baalde wij!!! Gelukkig was er iemand van onze nica-vrienden die een generator kon regelen zodat we de wedstrijd toch verder konden kijken. Voor ons was hij dus zeker THE MEN OF THE MATCH! Super...! Wat was het weer een feest. Met z'n allen de polonaise doen, op de stoelen staan en dansen, en daarna uit de raam van de taxi hangen en alleen maar Holanda Holanda roepen, haha ow ow ow....
Woensdag ben ik nog even naar mijn gastgezin gegaan om afscheid te nemen, daarna heb ik nog wat andere mensen gedag gezegd en om 12.30uur was het dan zover. Het was DE dag van vertrek naar Nederland! Na 5,5 maand gaf dit een heel dubbel gevoel. Ik had het er de afgelopen week dan ook best moeilijk mee gehad. Ik had veel over deze dag nagedacht en ik zag er dan ook erg tegenop... Ik had het er op het vliegveld ook erg moeilijk mee maar gelukkig werd ik goed getroost door mijn lieve vriendinnetjes en zelfs een aantal barmannen uit de bar waren meegegaan om me uit te zwaaien..
Ik vond het moeilijk om afscheid te nemen van Nicaragua, afscheid te nemen van de cultuur, van al die lieve mensen die ik heb ontmoet, ik vond het moeilijk om mijn lieve Nederlandse vriendinnetjes achter te laten en het viel me allemaal een stukje zwaarder dan verwacht. Toch wist ik dat er een tijd van komen was en een tijd van gaan en die gedachte probeerde ik voor ogen te houden.. Ik kan terugkijken op een super mooie tijd!! Wat heb ik het fijn gehad!! Ik weet hoe het is om te leven in wat primitievere omstandigheden, ik heb een fijne stage gehad en hieraan mijn steentje kunnen bijdragen, mijn Spaans is weer een stuk verbeterd en ik heb heel veel van het land kunnen zien en met deze gedachtes heb ik Nicaragua dan toch echt achter me proberen te laten......

Super bedankt voor al jullie lieve reacties op deze site tijdens de afgelopen maanden!!!! Het is altijd leuk voor me geweest om deze te lezen! Ik heb natuurlijk ook nog heel veel foto's van de afgelopen weken, ik zal deze zo snel mogelijk op mijn site proberen te zetten... Of ik zou zeggen, kom lekker langs om ze te kijken! Ik hoop jullie allemaal snel weer te zien...


Liefs Nienke