San Carlos, Isla Solentiname en Papaturro

Hola!!


Hier weer even een berichtje van mij… Ik kan jullie vertellen dat het nog steeds erg goed met me gaat! In San Carlos schijnt niet altijd de zon, dus drijg mijn bruine kleurtje wat ik al een beetje had wel te verliezen maar ach een beetje schaduw en meer wind is ook wel fijn. Nu was de zon er de afgelopen dagen wel veel en dan is het hier ook meteen ontzettend benauwd en soms niet op uit te houden..! Maar goed, genoeg Piet Paulusme gepraat…!

In de lonley planet stond dat DE bezienswaardigheid van San Carlos, HET FORT van San Carlos was. Nou dat moesten we dan toch op zijn minst even gaan bezoeken. We liepen in het stadtje, ook al heb ik nog steeds het idee dat ik in een gat/dorp woon ) tussen de kleine straatjes door. De huizen hier zijn heel verschillend. Je hebt huizen van steen die er best degelijk uit zien maar tussendoor staan er ook echt kleine houten huisjes met een soort van golfplaten, geen verharde vloer en buiten zie je dan vaak de moeder het eten maken, je ruikt de kolen lucht en er rennen kindertjes van binnen naar buiten met kapotte en vieze kleertjes aan. Maar goed tussen de huizen stond eigenlijk ineens het fort. We moesten een trap oplopen en daar was het dan HET fort van San Carlos. Als ik het mag omschrijven een bergje met 3 kanonnen en een restaurantje. Ow ow ow, dit was dan DE bezienswaardigheid van San Carlos. Dat zegt genoeg over de rest van San Carlos…! Haha, nou ja we hebben toch maar even genoten van het uitzicht en zijn toen weer verder gaan lopen. Het viel me op dat er zowel op zaterdag als zondag eigenlijk niet veel te beleven is. Je hebt de markt, die dan ook best groot is. Het is een overdekte markt waar je vanalles kan kopen. Allemaal kleine winkeltjes en kraampjes. Erg handig voor ons was in San Carlos is er GEEN supermarkt. Nou ja als je een de hele markt doorloopt dan lijkt het BIJNA een rondje Albert Heijn maar dan toch net iets anders. Verder zijn we vrijdag wezen uiteten. We hadden een restaurantje opgezocht waarvan ik via via iemand uit Granada had gehoord dat je hier nog wel lekker kon eten. Nou dit klopte ook wel. Ik had alleen een mojitootje besteld, daar heb ik 20 minuten op moeten wachten en vervolgens leek wel of ze een glaasje hadden gevuld met water uit de zee, haha niet te drinken maar wel grappig! Voor de mensen hier een best prijzig restaurant en dus denk ik ook wel echt een soort van restaurant voor toeristen, maar ja waar leven ze toch van als er eigenlijk helemaal geen toeristen zijn!?!?! Zaterdag zijn we naar DE discotheek van San Carlos gegaan; “La Champa”. Van buiten ziet het er echt niet uit! Ik ben inmiddels wel gewend dat mensen me nastaren en naroepen maar hier voelde ik me weer opnieuw echt 1 grote bezienswaardigheid. Voor al die mensen veel specialer dan dat Fort wat 2 straten verder te vinden is, ow ow ow… We zijn maar snel met ons biertje aan een tafeltje gaan zitten maar al snel genoeg moesten we ja hoor, weer de dansvloer op! Tja, stilstaan of stilzitten zit er ook in Midden-Amerika niet in, “bailar” “bailar” “bailar” ( dansen, dansen, dansen!! ) Ik vind ook niet gek dat iedereen dat hier zo goed kan, man/vrouw, dik/dun, groot/klein maakt niet uit want de kinderen bij mijn stage krijgen dus ook dansles. Echt geweldig. Ze leren van de typische volksdans ( Folklor ) tot salsa, merengue en reaggeton! Super schattig om al de jongens en meisjes zo goed te zien dansen, hier kunnen ze in Nederland ook nog wel wat van leren!

Verder gaat het goed op mijn stage. De eerste weken zijn vooral oriëntatie weken en draait vooral om het leren kennen van San Carlos en me voorstellen aan organisaties die er al zijn. Ik ben deze week al op verschillende plaatsen geweest. Ministerio del Trabajo ( ministerie van arbeid ) Ministerio de la familia ( ministerie van jeugd en gezin ) en andere dergelijke organisaties waar ik ook zelf nog een beetje moet achter komen wat ze nu precies doen. Ik ben nu nog vooral aan onderzoeken door middel van vragen/enquêtes en interviews hoe het is gesteld met de kinderen en jongeren in San Carlos. We houden interviews over kinderarbeid en ik leer vooral kennen wat voor organisaties al iets kunnen betekenen voor de kinderen en jongeren en wat er nog verbeterd kan worden. Bij het opvangcentrum ( Rayitos del Sol ) wil ik ook 2 projecten gaan uitvoeren. Dit is meer MET de doelgroep en VOOR de doelgroep. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit misschien NOG leuker vind. Dat onderzoeken is hartstikke interessant maar laat mij maar lekker met die jongens opgescheept zitten die nu nog voor geen meter naar me willen luisteren, alleen maar lachen als ik langsloop, ook wel een beetje verlegen zijn, echt boefjes streken uithalen en me lekker kunnen uitlachen omdat ik nog steeds niet heeel goed Spaans praat. Ik ben na een Nederlands meisje wat het 2 weken heeft volgehouden de 1e stagiaire die hier stage loopt. Zowel voor de docenten als voor de kinderen dus erg nieuw! Ik moet er alleen maar mee lachen en vind het gewoon ontzettend leuk om af en toe eens een gesprekje met de kinderen een te gaan over de thuissituatie etc maar kan hier ook genieten van een potje voetbal met de boys!

Afgelopen woensdag was mijn verjaardag. Ik had een grote zak snoep gekocht voor de kinderen op stage. S’middags werd deze in een door de kinderen gemaakte piñata gedaan. Er waren super veel kinderen aanwezig allemaal speciaal voor mij, echt super lief! Een aantal kinderen kregen traditionele kleding aan en er werd gedanst. Daarna werd ik geblindoekt, kreeg ik een stok in mijn hand en werd ik middenin een kring van zo’n 30 kinderen gezet en moest ik tegen de pinata aan gaan slaan. Pfoe, moeilijk dat dat was!! De kinderen klapte en schreeuwde, echt een mooi gebeuren was het! Daarna hebben nog een aantal andere kinderen de poging gewaagd om de pinata kapot te slaan, bij 1-tje lukte het. Alle kinderen vlogen als een stelletje dolle af op de snoep, echt niet normaal! Vervolgens kreeg ik nog wat overgebleven snoep in mijn handen gedrukt om uit te delen, wat een ellende. Alle kinderen duwde en trokken aan elkaar om maar een snoepje te bemachtigen, ik kon dit niet aanzien en heb de zak snoep aan de lerares gegeven die het vervolgens mocht oplossen. Daarna stond er in een ruimte echt een super grote taart voor me met roosje en met de tekst: Felicidades Nienke. Super lief! Ik moest achter het tafeltje gaan staan en alle kinderen stonden om mij heen en begonnen te zingen en te klappen. Ik stond ECHT in het middelpunt van de belangstelling. Pfoe toch ook heel wat voor mij hoor, toch dat kleine hartje van mij he! Ik mocht de taart als eerst aansnijden en daarna hebben we allemaal lekker gesmuld van de echt MIERzoete taart…! Het was absoluut een geslaagde dag. Gister zijn we nog wezen uiteten en daarna nog een drankje wezen drinken, er waren om precies te zijn 6 mensen in de discotheek inclusief personeel, nou de donderdag is hier dus niet DE stapavond, haha..!

Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken met de boot naar Isla Solentiname. Wat de naam al zegt het is een eiland. Het was ongeveer 1,5 uur met de boot, ik heb heerlijk genoten van het zonnetje! Isla Solentiname bestaat uit meerdere eilanden. De 2 grootste heetten “Isla Mancaron” en “Isla San Fernando.” We gingen op zoek naar een hotel of hostel op Isla Mancaron. We merkte al snel genoeg dat er veel rust op het eiland heerste, jeetje wat was het stil en rustig!! Wij op zoek naar een hostel maar dat zat vol. Dit was ook niet heel vreemd want het had 3 kleine kamertjes wel geteld, haha…. We hadden weinig keus want er leek nog 1 ander hotel te zijn op het eiland , nou ja dan daar maar naar toe. We kregen onze kamer toegewezen en alles werd spik en span gemaakt, ZO SCHATTIG! Ik kreeg een kamer voor mij alleen met 2 grote 2 persoonsbedden en de badkamer was ongeveer even groot als 1 derde van ons huis in San Carlos. De douche had een douchekop waar ook nog water uit kwam ook dus ik moet eerlijk zeggen dat ik er afgelopen dagen erg van heb genoten. We waren overigens de enige toeristen in het hotel. We zijn de eerste dag een wandeling wezen maken over het eiland. We waren een heel stuk aan het lopen en ineens, SLIPPER KAPOT! Shit daar stond ik dan tussen keien en het hete zand. Maar binnen 3 minuten hadden we het koord van het camera tasje gepakt en binnen no-time was het probleem opgelost! ( zie de “schitterende” foto” ). De rest van de dagen was er niet heel veel te beleven op het eiland. Je moet jezelf ECHT kunnen vermaken want wat heb ik in deze dagen vaak gezegd; tjonge jonge je zou hier toch maar wonen, wat moet je toch de hele dag doen!! Het was echt ZO rustig en er was echt niks te beleven. Af en toe zag je wat kinderen op een veldje spelen maar heb me ook regelmatig afgevraagd of die kinderen überhaupt wel konden lezen of schrijven of ooit wel eens een school van binnen hebben gezien. Tja, het leven op een eiland lijkt soms net een gevangenis zoals 1 van de bewoners het noemde. Maar gestresste mensen zul je op dit eiland niet tegenkomen…..! Niemand die zich ergens druk over lijkt te maken..! Uiteindelijk zijn we de laatste dag naar Papaturro geweest. Een boottocht van 40 minuten maar daarna begon het pas echt. We reden een soort van jungle in met ons bootje en hebben echt schitterende dieren gezien en een schitterende cultuur, echt in 1 woord geweldig!!! Van super schildpadden, tot krokodillen, apen tot mega grote leguanen, en daarnaast nog 100-en verschillende vogels. Het was echt heel mooi! Tussendoor hebben we even een stop gemaakt waar we terecht kwamen bij een hut met allemaal mannen in legerkleding. Buiten lag er een man geboeid op de grond, die vervolgens even tegen een boom aan werd gezeten wat water aan hem werd gegeven en vervolgens viel hij weer om en daar lag hij maar weer. Geen idee waarom maar misschien illegaal de grens overgestoken ofzo? We hebben daarna nog een wandeling van 2 uur gemaakt door die schitterende natuur en kwamen uiteindelijk bij de grens van Nicaragua en Costa Rica aan. Je zou ook zeggen na 10 apen gezien te hebben heb je het wel gezien maar het bleef allemaal heel mooi. Het was drukkend warm, het zonnetje scheen volop en zo nu en dan zag je iemand lopen met een varken in een zak of zag je ineens in the middle of now-where een huisje staan. Wat een leven!! Nou met deze laatste super mooie afsluiting hebben we vanmorgen weer om 5.00uur de boot gepakt naar San Carlos. Daarna ben ik meteen gaan stage lopen. Nu nog een klein weekje en dan met het vliegtuig naar Managua/Granada, dus nu even geen 16 uur voor mij op een boot zitten. Daarna zal ik een tijdje gaan reizen met mijn vader wat heel bijzonder zal zijn! Hier hebben de mensen ook een week vakantie omdat het Samana Santa is, een soort van Paasweek. Heel de stad gaat er op uit en vrijwel iedereen heeft een week vakantie. Het zal ook vast bijzonder zijn om mijn pa het land te laten zien waar ik 5 maanden zal wonen. Daarna zal ik jullie hierover weer uitgebreid verslag doen…!


Liefs
Nienke