Uitstapjes en DE gevangenis van Granada....

Hallo allemaal,

Hier weer even een update van mijn verhalen die ik allemaal meemaak want dat zijn er genoeg!!

Vorige week maandag zijn we na de Spaanse les naar de “Isletas” gegaan. Dit betekent niks meer dan “kleine eilandjes” Het was absoluut mooi en relaxt maar toch niet helemaal mijn ding om naar dikke huizen te kijken op kleine eilandjes gekocht door Amerikanen en te kijken naar 5 apen die naar mijn idee speciaal voor de toeristen op 1 eilandje zijn gezet! Apen kunnen niet zwemmen toch…..? Maar alles bij alles een relaxte middag.

Dinsdag hebben we weer kookles gehad. We hebben “churros con queso” gemaakt en “postres de pina”. Op zijn Nederlands gezegd; soort kaasstengels en ananastaartjes maar dan anders. Zie de foto’s!

Woensdag heb ik het project “Carita Feliz” bezocht. Dit is opvangcentrum opgezet door een Deense man. Hier komen kinderen en jongeren waarvan ouders niet het geld hebben om de kinderen naar school te kunnen laten gaan. In Nicaragua is school gratis alleen moet je wel voor ongeveer 10 dollar ( 8 euro ) per maand besteden aan uniform / schoolspullen / boeken etc. Dit is voor veel mensen veel geld en kunnen hun kind dus niet naar school laten gaan. Bovendien schijnt het ook erg moeilijk om ouders ervan te overtuigen dat het goed is om hun kind naar school te laten gaan want soms denken ouders dat hun kind dat slimmer wordt en dat willen ze niet. Hiervan is vaak weer het gevolg dat kinderen/meisjes/jongeren geen seksuele voorlichting volgen omdat ze niet naar school gaan, moeder hierover niet veel praten omdat het taboe is en hiervan weer het gevolg is dat er erg veel jonge moeder zijn. Soms zie ik moeder van 13/14 of 15 jaar. Tja…. en zo gaat het jaren door en door… Moeilijk om deze cirkel te doorbreken.

Donderdag zijn we naar een schooltje, of ja 1 lokaal waar zo’n 45 kinderen naar school gaan geweest en hebben we het hele lokaal opgepimpt! Het is een erg arme school middenin de markt. We liepen tussen de ranzige vlees en viskramen, door de gootjes stroomde bloed van druipend vlees en de lucht was echt niet te houden. Terpentine is ook niet gezond maar beter die verflucht dan die vleeslucht! We hebben de hele middag volop geschilderd en ons steentje dus bijgedragen aan de school. De mensen daar waren er super blij mee en zelf hebben ze waarschijnlijk echt geen geld voor nieuwe verf. Zo, weer een klein steentje bijgedragen….!

Afgelopen week was het de week van de Poëzie in Granada. De hele week was het erg druk in Granada. Er stonden vele kraampjes met boeken, er kwamen bandjes liederen zingen, er waren mensen die poëzie verhalen voorlazen, en woensdag was er “Carnaval de Poëtico” Hier zijn we naar toe geweest met de Spaanse klas. Het leek wel een carnavals optocht, dus ik heb toch nog een beetje carnaval meegemaakt!

Mijn buurvrouw is een pittige tante, volgens mij echt DE roddeltante van de straat. Ze gaat iedere zaterdag en zondag bingoën en wat denk je, ik had natuurlijk weer te snel geroepen dat ik wel eens een keer meeging. Ow ow ow… Zondag moest ik me om 19.15 melden. Ik ging samen met de buurvrouw en haar man bingoën. Ik kende die mensen eigenlijk helemaal niet maar ach, beetje vertrouwen is niet verkeerd hè! Nou daar gingen we, het was nog geen 5 minuten lopen en jawel buiten bij de brandweer stonden zo’n 15 houten tafels met banken, een bingoapparaat, een paar kannen ranja en hoppakkee, we konden beginnen! Echt geweldig!! Ik was natuurlijk de enige blanken, hier keek eventjes iedereen me aan maar dat was al snel afgelopen omdat men ZO in het spel zat. Wat waren ze fanatiek..! Ik moest in mijn eentje zo hard lachen, wat een ervaring! Zat ik daar tussen 20 fanatiekelingen de bingoën op een zondagavond bij de brandweer in Nicaragua. Een glaasje ranja erbij en hoppakkee!! Helaas ben ik niet met een wasmachine of een weekendje weg naar huis gegaan maar het was wel een topavond!

Vandaag was mijn laatste Spaanse les. Na een speech te hebben gehouden heb ik mijn diploma gekregen!! Yeah!!! Gisteren ben ik naar een sigarenfabriekje geweest, een vrouwenopvang en echt als klap op de vuurpijl naar de gevangenis. Dit heb ik buiten mijn Spaanse les om geregeld met mijn gastmoeder. Zij kent iemand van de kerk die daar iedere dinsdag naar toe gaat. Ik heb gewoon gevraagd of ik eens een keer mee mocht, nou gisteren was de dag, wat een ervaring!!! Ik had zeep, tandpasta en pennen meegenomen. Hier zijn de gevangenen schijnbaar erg blij mee. Daar stond ik dan, met 4 mannen van de kerk pal voor een grote poort voor grote betonnen muren met prikkeldraad bij de mannengevangenis in Granada. Ik moest mijn paspoort, camera en telefoon inleveren maar verder werd er maar weinig gefouilleerd of tussen de spullen gekeken die ik had gekocht. Maar goed ik was allang blij dat ik binnen was. We liepen richting de klaslokalen. Onderweg zag ik de cellen / barakken met hele kleine tralies / ruitjes waar ik mannen met donkere zwarte ogen en een stukje hand naar mijn zag wijzen/ roepen en kijken. Negeren is het beste.. Eenmaal gearriveerd in de klaslokalen waar de mannen van de kerk les geven hing er een aparte sfeer. Er liepen wat bewakers ( allemaal mannen ) rond en wat gevangenen. Ik liep langs de lokalen waaruit een warme benauwde lucht kwam. Er waren 3 lokalen. Ik mocht in 1 van deze voorin op een stoel in de klas plaatsnemen. Na 10 minuten kwamen er echt ineens wel 20 mannen binnen, daarna weer 10 en weer 10 en nog eens 5. Daar zat ik dan ineens tegenover 40 donkere mannen, bezweet in hemdjes met grote vervaagde tatoeages en sommige kijkend met een nare en vieze blik die mee stuk voor stuk gruwelijk zaten aan te staren. Zat ik daar! Haha…. De “les” begon. Ineens ging iedereen staan, ogen dicht en hardop schreeuwend door elkaar bidden. Jeetje wat indrukwekkend! Daarna was het mijn beurt om me voor te stellen. Oi oi oi, daar ging ik in mijn beste Spaans vertellen wie ik was aan misschien wel de grootste criminelen van Nicaragua. Misschien een beetje een vooroordeel maar sommige hadden echt een blik en houding of dat ze wel 20 mensen hadden vermoord… Hier zitten namelijk ook mannen die 30 jaar straf hebben. Dit is de maximun straf in Nicaragua. De gevangenen delen hier trouwens met 40 / 50 a 60 man een soort van cel/hok/barrak, echt bizar! Na de les heb ik de zeep, tandpasta en pennen uitgedeeld. Net kleine kinderen zo blij leken ze. Ik liep door al die zwetende mannen heen om alles uit te delen. Iedereen bedankte me volop en vroegen wanneer ik weer kwam? Haha, ja die mannen zien weinig vrouwenvolk dat had ik allang in de gaten. Nou ja om het maar even kort samen te vatten. Ik heb een half jaar stage gelopen in de gevangenis in Nederland, heb de vrouwengevangenis in Ecuador bezocht en de vrouwen en mannen gevangenis is Kenia maar toch was dit weer heel anders en zeker WEER net zo indrukwekkend. De sfeer, de geur, de gevangenen, de bewakers, de manier van werken, de blikken die de mensen op je richten, dit alles is moeilijk te omschrijven maar ik ben absoluut weer een ervaring rijker!!!


Ik zal proberen voor maandag nog een berichtje te plaatsen. Anders zal mijn volgende bericht ( als mijn boottrip goed gaat ) komen vanuit San Carlos!! Mijn eindbestemming voor ruim 4 maanden….


Liefs
Nienke