Masai Mara

Hallo allemaal!

Hier weer even een berichtje van mij na mijn bezoek aan de Masai Mara… Maar eerst nog wat anders.
Ik kan jullie gerust stellen en ik kan gelukkig zeggen dat hier alles goed gaat met ons. Het bericht over de 5 Nederlandse dames die zijn verkracht door een aantal Kenianen hebben wij ook ontvangen. Ik kan me voorstellen dat enkele van jullie misschien meteen aan ons dachten. Wij zijn tenslotte ook met 4 vrijwilligers, allemaal meiden en ook nog eens Nederlanders, maar nogmaals alles gaat goed hier!!

Afgelopen maandag ben ik met Stella naar het schooltje gelopen waar de oudste kinderen van Upendo verblijven. We werden van harte welkom geheetten. We moesten wederom het visitorsbook tekenen wat we denk ik in totaal hier al 100 keer hebben ingevuld maar enfin! We gingen de klassen bezoeken waar kinderen zaten van Upendo. Toen we het klasje binnenkwamen met de directeur gingen alle kindjes meteen staan. Het is natuurlijk ook vreemd voor hun als er zo op de maandagmorgen ineens 2 blanke meiden je klas binnen stappen. Nou, die bezoekjes aan de klassen dat was me nog wat. We hebben ons voor moeten stellen en vragen over Nederland beantwoord. Ik heb maar gezegd met mijn fantastisch Engels dat we veel koeien, kippen, schapen en natuurlijk kaas hebben. De kinderen keken me allemaal erg vreemd aan en ik denk dat nu niemand meer een tripje naar Nederland zal boeken, maar ach.. Goed geprobeerd toch? Als klapper op de vuurpijl hebben Stella en ik met z’n 2-en het Wilhelmus moeten zingen!! Aangezien ik niet echt de Anita Meijer van Nederland ben was het natuurlijk niet om aan te horen maar ach die kinderen leken het erg leuk te vinden.

Dinsdag was de dag dat we Antony terug zouden brengen naar zijn moeder. We hadden afgesproken met z’n moeder bij de kinderbescherming. Ze was er gelukkig al. Je kon goed zien dat ze haar beste en mooiste kleren had aangetrokken. Ze was erg blij. We hebben een papiertje moeten tekenen voor de overhandiging van Antony en ja daarna was het kind dus ineens van haar, heel vreemd. We zijn naar de Matatu’s ( bussen ) opstapplaats gelopen, hadden voor haar een tasje samengesteld met wat kleertjes, eten en speelgoed voor het kindje zodat hij toch iets had. Ik denk namelijk niet dat hij bij zijn moeder zoveel eten, schone keertjes en af en toe een douchje krijgt dan bij Upendo maar goed. Jackson gaat het gezinnetje wel in de gaten houden en zal ze af en toe gaan bezoeken.

Dinsdagmiddag zijn Marieke en ik vertrokken met de Matatu naar Nairobi. We kwamen daar om 17.30 aan en werden opgehaald door onze enige echte Mister Guide. We regelen echt alle uitstapjes via hem en hij houd zich altijd netjes aan de afspraken en is altijd op tijd. Dat is al heel wat dus! Mister Guide had ons gedropt bij een hotel, een beetje wegwijs gemaakt in de straat en ons ook verteld dat we niet teveel zelf op pad moesten gaan in de avond omdat Nairobi toch wel bekend staat dat het een stad is vol met boefjes. Opletten dus! We zijn lekker gaan uiteten, nog een Tuskertje gedronken en gaan slapen. Die dag erna werden we opgehaald door een andere Mister Guide. Uiteindelijk zaten we met een Frans stelletje in de bus en een man uit SriLanka. We moesten vanaf Nairobi nog 6 uur in de safaribus zitten voordat we bij de Masai Mara aankwamen. Van de 6 uur zijn we denk ik 4 uur over onverharde zandwegen gereden en stilzitten zat er dus niet in. Het landschap was 1 uitgedroogde verdorde bedoeling en leek wel op een woestijn. Onderweg was ik helemaal aan het genieten, ik zag de ene Masai na de andere. Wat een fantastisch beeld om mannen en vrouwen met gekleurde lakens als kleding, blote voeten, speren en oorlellen tot op hun schouders te zien lopen achter een kudde koeien of schapen. Wat een plaatje!! We kwamen bij ons kamp aan. Tja het waren weer een soort barakken en het licht zou branden van 19.00 tot 21.30. Nou iedere dag lagen we dus ongeveer om 22.00 in bed omdat je daarna ook niks meer kon zien. We hebben in deze 2,5 dag verschillende safaritochten gedaan en super veel dieren gezien. We hebben leeuwen, luipaarden, olifanten, giraffen, zebra’s, nijlpaarden, rare vogels en nog bijna alle 2 miljoen “ Gnoe’s” gezien die daar leven. Dit zijn spuuglelijke beesten, soort buffels die op dit moment van Tanzania naar Kenia trekken in groepen. Mocht je echt niet weten waar ik het over heb, check The Lion King maar even. Na de eerste dag hadden we trouwens de man uit SriLanka ergens gedumpt, hij had denk ik wel 36 telelenzen bij om die beesten in te zoomen met zijn camera hoewel je ze erg goed zag en bovendien wilde hij liever een privejeep en slapen in een luxe lodge. Nou ja ook prima.. Ik vind het ondertussen wel wat hebben die soort tentenkampen met barakjes. Ik wilde erg graag de Masai bevolking zien en hun kamp bezoeken. Echter zagen Marieke en de andere inzittende van ons busje dit niet zo zitten. Nou ja dan maar alleen op pad met de Masai. Dit kon volgens onze gids wel. Er kwam een echte Masai man naar mij toe met een speer in zijn hand en een doekkie om. Hij zou me wel mee op sleeptouw nemen. Ik heb dansende/springende Masai mannen gezien, thee gedronken in 1 van de klei-hutjes van de Masai bevolking, lieve kindertjes gezien maar wel met zo’n 50 vliegen op hun buikjes, neus, lippen en in hun ogen, alles bij elkaar dus toch wel indrukwekkend. De Masai vroeg aan Marieke voor hoeveel koeien hij mij mocht hebben. Marieke zei 45 koeien, hij lachte maar wilde uiteindelijk toch geen deal maken. Onze Mr. Guide moest lachen toen hij dit hoorde want je kan best 100 koeien vragen. Deze bevolking heeft namelijk erg veel vee. ( Koeien en geiten ). Nou, bedankt he Marieke! ;).. Ook is onder andere een ritueel om met een speer bloed uit de hals van de koe te halen en dit dan te vermengen met melk.. Hmm.. Doe mij maar liever een Tuskertje! Ik kan nog veel meer over die hele Masai bevolking vertellen maar dit komt later wel!

Morgenavond pakken Stella en ik de nachttrein naar Mombasa waar we dan tot zondagavond zullen verblijven, hierover later meer..

Tot snel!
Liefs Nienke