Het leven in San Carlos & een weekendje Granada
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Nienke
02 Juni 2010 | Nicaragua, San Carlos
Hallo allemaal,
Hier weer even een bericht vanuit San Carlos…..
De tijd vliegt, we zitten alweer in de laatste maand van mijn stage in Nicaragua. Wat gaat de tijd snel….! Chiara en Maurice zijn inmiddels vertrokken naar Granada, pff het afscheid had weer de nodige traantjes gekost. Hun onderzoek zit erop en zullen hun reis vervolgen in andere landen. Toch wel raar, bijna 24 uur per dag zaten we op elkaars lip en je bent hier in San Carlos toch wel heel erg op elkaar aangewezen. Even samen klagen als er weer eens geen water of stroom was of als het huis weer helemaal vol zat met muggen, mieren of ander ongedierte, maar goed, ik heb een super gezellige tijd met ze gehad en gun het ze dat ze nu lekker kunnen gaan rondreizen. In de tussentijd heeft er ook nog een ander meisje in San Carlos gewoond maar ook zij is inmiddels vertrokken naar Granada. Dit betekent dus inderdaad dat ik hier nu helemaal alleen in San Carlos zit. Dit is best een uitdaging voor me. Als je thuis komt niet even lekker Nederlands kunnen praten, samen lunchen zit er ook niet meer in en ook s’avonds alleen op het balkonnetje zitten met een je bordje eten of een biertje is toch een stuk saaier. Nou zou dit alles ook nog niet eens heel erg zijn als je zo af en toe nog eens naar wat winkeltjes kon s’middags, even op een terrasje kon gaan zitten s’avonds of gewoon even ergens anders naar toe. Deze mogelijkheid is er ook niet echt in San Carlos, dus alleen zijn is hier ook wel echt alleen! Maar ach, ik probeer het zo te zien; ik ben nu van de grote stad ( Granada ) naar een houten hutje in San Carlos gegaan met 2 Nederlanders en om nu 3 weken alleen in zo’n houten hut te wonen zie ik dan ook maar weer als een uitdaging! Ik had wel de keuze om mijn verslag bijvoorbeeld in Granada te schrijven maar ik werk toch met mensen EN met kinderen en om nu ineens te zeggen, “adios!!” ik vertrek 3 weken eerder naar Granada, nee dat past ook niet echt bij mij om het zo af te sluiten hier in San Carlos…. Ik ga ervoor en mocht het echt niet meer gaan dan ben ik ook zo weer in Granada……
Verder gaat nog alles goed hier in San Carlos. Zo nu en dan valt de stroom er weer eens uit en zit je net lekker in een restaurantje van je kippenpoot te genieten en ineens zie je echt NIKS meer, vervolgens komt de ober heel tranquilo ( rustig ) aanlopen met een kaarsje en ach dat heeft dan ook wel weer wat. Het is alleen erg vervelend als het tegen de 35 graden aan is, je je ventilator aan wilt zetten maar dat de enige verkoeling die je hebt nu ook niet meer werkt… Dan maar even internetten, ow nee daar heb je ook stroom voor nodig! Tja, daar ga je vanzelf wel van scrabbelen, galgje spelen, of van over het weer praten……….
Ook is een weekendje zonder water hier niet heel schokkend. Toch blijft het lastig en blijf ik iedere keer toch weer die kraan open draaien als ik mijn tanden wil poetsen, mijn handen even wil wassen, de wc door wil spoelen, even wil gaan douchen en dan denk ik weer ow ja, weer een dag geen water! Laatst ben ik zelfs de regenton ingedoken en heb ik nog 9 kleine jerrycannetje vol met water kunnen scheppen en zo kon ieder van ons dus nog met 3 jerrycannetjes een soort van douchen…Haha… Tja, roeien met de riemen die je hebt he! Maar vervolgens vraag je je af als je in de regenton kijkt of je überhaupt wel WIL douchen aangezien er dode vliegen en muggen indrijven en het water bijna groen ziet…..
Laatst was het helemaal bond hier in San Carlos… Er kwam een man binnen met een koptelefoon op zijn hoofd en iets in zijn hand wat op een brandblusser leek. Nou zonder iets te zeggen liep hij ons huis binnen en zette hij serieus heel het huis onder de rook/gas, je zag echt niks meer!!! Wat kwam hij in godsnaam doen? Er was toch echt geen brand hoor…!! Vervolgens vertrekt hij weer zonder iets te zeggen en doet hij precies hetzelfde bij onze buurman. We lopen naar binnen en het stinkt naar gas, ongelofelijk!! Of het eten nu op tafel stond, er kinderen binnen zaten of dat alle kamerdeuren van de slaapkamers open zouden staan, het maakt ze allemaal niks uit, ze vergassen gewoon alles! En die arme man had zelf nog niet eens een kapje voor zijn gezicht of mond, pfff…. Vervolgens maar even aan iemand gevraagd wat hier de bedoeling van was en ja hoor, ook dit blijkt voor Dengue te zijn. Ook kwam er laatst iemand het huis binnen lopen, liep naar onze regentonnen met water, gooit er een zakje met poeder in en vertrekt weer, dit schijnt ook voor Dengue te zijn. Fijn dat we dat weten, we wassen altijd onze sla met dat water! Haha.. Dengue blijft hier toch wel een groot probleem. Ik wil niet zeggen dat het hele ziekenhuis er vol mee ligt maar toen ik laatst weer bij 2 andere Nederlanders op bezoek ben geweest die door een Dengue mug waren gestoken zag ik toch wel dat veel mensen ( ook lokale bevolking ) onder de klamboe lagen. Dit zijn allemaal mensen die Dengue hebben. Het was ook weer zo toevallig, iemand op mijn stage vertelde dat er weer een Nederlander in het ziekenhuis lag met Dengue. Ik vroeg diegene of hij wist of die jongen alleen in het ziekenhuis lag en of er mensen voor hem op bezoek kwamen, dit wist hij niet. Nou ik dacht ik kan die arme jongen daar toch niet alleen laten liggen, wie het ook is? Ik dus wéér op naar het ziekenhuis met een fruitsapje en een watertje! Voelde me net moeder Theresa… ow ow ow…. Gelukkig, of ja gelukkig lagen ze daar met z’n 2-en… Allebei gestoken door Dengue, echt klote maar ze hadden gelukkig veel steun aan elkaar en hulp van hun gastmoeders. Toch konden ze het volgens mij wel waarderen dat ik even langs was geweest, ach kleine moeite alhoewel ik wel weer even de knop om moest zetten toen ik het ziekenhuis weer inliep en vooral niet te diep wilde inademen, en de lucht van het ziekenhuis wilde opsnuiven, pfoe daar was ik wel helemaal klaar mee! Nou hopen dat ik niet in de laatste weekjes dat ik hier alleen zit iets krijg..! haha Ach daar gaan we niet vanuit en anders komt dat ook vast wel goed…..
Laatst liep ik bij ons door de straat en stond er midden op de straat een soort partytent van het biermerk: Toña. Er zaten allemaal mensen onder de tent die op tuinstoeltjes een beetje zaten te eten en te drinken en keken me 1 voor 1 aan toen ik de tent voorbij liep. Ik dacht wat is hier nu weer te doen? Ik weer even geïnformeerd en dit keer was er een begrafenis. Schijnbaar heel normaal om ongeveer heel het dorp uit te nodigen en samen te eten en te drinken. Als men in Nederland midden op de weg een partytent neerzet en daarmee vervolgens de hele weg blokkeert staat meteen de rijdende rechter op de stoep, ow ow ow…… Ik heb hier ook nog wel eens de blunder gemaakt dat we langs een klein gebouwtje liepen waar iedereen aan het zingen was en je de muziek aan de andere kant van de stad nog kon horen, het gezang net katten gejank was en ik doodleuk vroeg; is dit de Karoakebar van San Carlos?!?! Ik dacht DE bar van San Carlos te hebben gevonden maar nee hoor het bleek het de kerk te zijn, haha…. Tja, dat gaat hier nu eenmaal heel anders dan in Nederland, hier staan er gewoon een paar plastic tuinstoelen in de kerk, staan en zitten mensen te klappen en te zingen en te bidden tegelijk, mooi toch!
Over tuinstoelen gesproken. Degelijke rolstoelen zoals in Nederland kennen ze hier ook niet. In het ziekenhuis zie je soms gewoon een tuinstoel staan, die op een soort van karretje met wieltjes is gezet en dat moet dan een rolstoel voorstellen, ongelofelijk eigenlijk he!
Om even met wat vrolijkers te eindigen geniet ik nog steeds van de kleine dingen hier in Nicaragua. Ik lach me soms kapot hier en verbaas me soms nog steeds over de dingen die ik zie en meemaak. Alles gaat hier zo tranquilo ( rustig ) en niemand lijkt zich hier ergens druk over te maken. Soms lijkt het wel of hier iedereen dag en nacht maar een beetje buiten zit en dan denk je; hoeven die niet te werken? Ook gaan we wel eens een kippepoot, met rauwkost en gebakken bannen halen wat je dan uit een banenblad eet voor 1,75,- euro bij een kraampje hier vlakbij. Die vrouw en inmiddels ook dochter staan daar ongeveer dag en nacht kippetjes te bakken. Geen ander toekomstperspectief en het is gewoon vanzelfsprekend dat de dochter van 18 dit waarschijnlijk ook tot haar 60-ste staat te doen. En er dan nog steeds bij blijven lachen ook en er nog plezier in lijken te hebben, schattig hoor! Verder ben ik erachter gekomen dat er eigenlijk helemaal geen supermarkt nodig is hier in San Carlos.. Er komt regelmatig iemand aan de poort met een doosje eieren, een zak met taaie broodjes, een vrouwtje met een soort van toren op haar hoofd met haarelastiekjes en klipjes die ze probeert te verkopen, of een houten kruiwagen met een weegschaal erin en een paar lappen vlees… Uuh, nee dank je ik pas even, ik bak mijn biefstukje wel een andere keer! Haha…. Laatst heb ik een pakketje uit Nederland ontvangen met 15 leesbrillen, mijn dank hiervoor!! Het was namelijk zo dat Amalia ( die altijd voor ons kookt ) eigenlijk geen kleine lettertjes kon lezen. Toen ik haar vroeg of ze dan geen bril nodig had dacht ze dit ook van wel maar ze wist niet waar ze deze vandaan moest halen. In San Carlos zelf is dit niet te halen, je zou hiervoor echt naar Managua moeten. Maar ja om nu een ticket te kopen en vervolgens 32 uur op een boot te gaan zitten voor een leesbrilletje dat is veel te duur voor de mensen hier. Ik heb de brilletjes uitgedeeld aan haar en onder andere op mijn stage. Ik voelde me net een opticien! Komt u maar zitten, even een klein Spaans tekstje laten lezen, is het goed mevrouw? Prima, de bril is voor u! Nogmaals met dit soort dingen zijn de mensen hier zo blij! Mooi om te zien…..
In de tussentijd ben ik ook nog een keertje naar Granada gevlogen. Ik zat wederom weer in het vliegtuig met 3 andere mannen en 2 piltoten, lekker rustig dus..! De reden waarom ik naar Granada ging was ook omdat Sanne jarig was, Yonna en Judith vierde hun laatste weekendje in Nicaragua en natuurlijk was een douche, een zacht bed en mijn kleren wassen ook weer even heerlijk!! Het was voor al die meiden een verassing dat ik kwam, alleen Joyce wist het.. Het was zó leuk!! SURPRISE daar stond ik dan ineens ook al had ik gezegd dat ik écht niet kon komen! Ik zou toch echt geen 32 uur op een boot gaan zitten voor 3 dagen Granada, of 9 uur in een bus gaan zitten, MAAR ik had ze ook niet verteld dat ik het geld voor een vliegticket er eigenlijk best wel een keer voor over had, haha…. Zelfs in de kroeg waar we altijd komen snapte de barmannen echt niet hoe het kon dat ik daar ineens stond, het was echt super leuk! Ik heb er ontzettend van genoten om even in de bewoonde wereld te zijn. Ik ben nog even naar de supermarkt gegaan, heb nog even kaas, brood en yoghurt gekocht ( wat in San Carlos echt niet te krijgen is of je krijgt brood met schimmel ) en ben na het weekend weer terug gevlogen naar mijn stadje, San Carlos…….
Nu nog even 3 weekjes hard werken en mijn projecten op stage afronden maar ik heb er al het vertrouwen in, ik kan er weer tegenaan…!
18 Juni vertrek ik definitief naar Granada. Ik zou eigenlijk direct terugkeren naar Nederland maar heb besloten om er nog 2 weekjes vakantie aan vast te plakken, ik ben hier nu tenslotte toch! Ik wil nog naar de omgeving van Leon ( ook een grote stad in Nicaragua ) en ik wil nog heel graag naar de bounty eilanden; de Corn Islands! Wit strand, blauwe zee, palmbomen en nog even heerlijk genieten in alle rust van Nicaragua!!
Tot zover zijn jullie weer op de hoogte van mijn leventje in San Carlos……
Liefs
x
Hier weer even een bericht vanuit San Carlos…..
De tijd vliegt, we zitten alweer in de laatste maand van mijn stage in Nicaragua. Wat gaat de tijd snel….! Chiara en Maurice zijn inmiddels vertrokken naar Granada, pff het afscheid had weer de nodige traantjes gekost. Hun onderzoek zit erop en zullen hun reis vervolgen in andere landen. Toch wel raar, bijna 24 uur per dag zaten we op elkaars lip en je bent hier in San Carlos toch wel heel erg op elkaar aangewezen. Even samen klagen als er weer eens geen water of stroom was of als het huis weer helemaal vol zat met muggen, mieren of ander ongedierte, maar goed, ik heb een super gezellige tijd met ze gehad en gun het ze dat ze nu lekker kunnen gaan rondreizen. In de tussentijd heeft er ook nog een ander meisje in San Carlos gewoond maar ook zij is inmiddels vertrokken naar Granada. Dit betekent dus inderdaad dat ik hier nu helemaal alleen in San Carlos zit. Dit is best een uitdaging voor me. Als je thuis komt niet even lekker Nederlands kunnen praten, samen lunchen zit er ook niet meer in en ook s’avonds alleen op het balkonnetje zitten met een je bordje eten of een biertje is toch een stuk saaier. Nou zou dit alles ook nog niet eens heel erg zijn als je zo af en toe nog eens naar wat winkeltjes kon s’middags, even op een terrasje kon gaan zitten s’avonds of gewoon even ergens anders naar toe. Deze mogelijkheid is er ook niet echt in San Carlos, dus alleen zijn is hier ook wel echt alleen! Maar ach, ik probeer het zo te zien; ik ben nu van de grote stad ( Granada ) naar een houten hutje in San Carlos gegaan met 2 Nederlanders en om nu 3 weken alleen in zo’n houten hut te wonen zie ik dan ook maar weer als een uitdaging! Ik had wel de keuze om mijn verslag bijvoorbeeld in Granada te schrijven maar ik werk toch met mensen EN met kinderen en om nu ineens te zeggen, “adios!!” ik vertrek 3 weken eerder naar Granada, nee dat past ook niet echt bij mij om het zo af te sluiten hier in San Carlos…. Ik ga ervoor en mocht het echt niet meer gaan dan ben ik ook zo weer in Granada……
Verder gaat nog alles goed hier in San Carlos. Zo nu en dan valt de stroom er weer eens uit en zit je net lekker in een restaurantje van je kippenpoot te genieten en ineens zie je echt NIKS meer, vervolgens komt de ober heel tranquilo ( rustig ) aanlopen met een kaarsje en ach dat heeft dan ook wel weer wat. Het is alleen erg vervelend als het tegen de 35 graden aan is, je je ventilator aan wilt zetten maar dat de enige verkoeling die je hebt nu ook niet meer werkt… Dan maar even internetten, ow nee daar heb je ook stroom voor nodig! Tja, daar ga je vanzelf wel van scrabbelen, galgje spelen, of van over het weer praten……….
Ook is een weekendje zonder water hier niet heel schokkend. Toch blijft het lastig en blijf ik iedere keer toch weer die kraan open draaien als ik mijn tanden wil poetsen, mijn handen even wil wassen, de wc door wil spoelen, even wil gaan douchen en dan denk ik weer ow ja, weer een dag geen water! Laatst ben ik zelfs de regenton ingedoken en heb ik nog 9 kleine jerrycannetje vol met water kunnen scheppen en zo kon ieder van ons dus nog met 3 jerrycannetjes een soort van douchen…Haha… Tja, roeien met de riemen die je hebt he! Maar vervolgens vraag je je af als je in de regenton kijkt of je überhaupt wel WIL douchen aangezien er dode vliegen en muggen indrijven en het water bijna groen ziet…..
Laatst was het helemaal bond hier in San Carlos… Er kwam een man binnen met een koptelefoon op zijn hoofd en iets in zijn hand wat op een brandblusser leek. Nou zonder iets te zeggen liep hij ons huis binnen en zette hij serieus heel het huis onder de rook/gas, je zag echt niks meer!!! Wat kwam hij in godsnaam doen? Er was toch echt geen brand hoor…!! Vervolgens vertrekt hij weer zonder iets te zeggen en doet hij precies hetzelfde bij onze buurman. We lopen naar binnen en het stinkt naar gas, ongelofelijk!! Of het eten nu op tafel stond, er kinderen binnen zaten of dat alle kamerdeuren van de slaapkamers open zouden staan, het maakt ze allemaal niks uit, ze vergassen gewoon alles! En die arme man had zelf nog niet eens een kapje voor zijn gezicht of mond, pfff…. Vervolgens maar even aan iemand gevraagd wat hier de bedoeling van was en ja hoor, ook dit blijkt voor Dengue te zijn. Ook kwam er laatst iemand het huis binnen lopen, liep naar onze regentonnen met water, gooit er een zakje met poeder in en vertrekt weer, dit schijnt ook voor Dengue te zijn. Fijn dat we dat weten, we wassen altijd onze sla met dat water! Haha.. Dengue blijft hier toch wel een groot probleem. Ik wil niet zeggen dat het hele ziekenhuis er vol mee ligt maar toen ik laatst weer bij 2 andere Nederlanders op bezoek ben geweest die door een Dengue mug waren gestoken zag ik toch wel dat veel mensen ( ook lokale bevolking ) onder de klamboe lagen. Dit zijn allemaal mensen die Dengue hebben. Het was ook weer zo toevallig, iemand op mijn stage vertelde dat er weer een Nederlander in het ziekenhuis lag met Dengue. Ik vroeg diegene of hij wist of die jongen alleen in het ziekenhuis lag en of er mensen voor hem op bezoek kwamen, dit wist hij niet. Nou ik dacht ik kan die arme jongen daar toch niet alleen laten liggen, wie het ook is? Ik dus wéér op naar het ziekenhuis met een fruitsapje en een watertje! Voelde me net moeder Theresa… ow ow ow…. Gelukkig, of ja gelukkig lagen ze daar met z’n 2-en… Allebei gestoken door Dengue, echt klote maar ze hadden gelukkig veel steun aan elkaar en hulp van hun gastmoeders. Toch konden ze het volgens mij wel waarderen dat ik even langs was geweest, ach kleine moeite alhoewel ik wel weer even de knop om moest zetten toen ik het ziekenhuis weer inliep en vooral niet te diep wilde inademen, en de lucht van het ziekenhuis wilde opsnuiven, pfoe daar was ik wel helemaal klaar mee! Nou hopen dat ik niet in de laatste weekjes dat ik hier alleen zit iets krijg..! haha Ach daar gaan we niet vanuit en anders komt dat ook vast wel goed…..
Laatst liep ik bij ons door de straat en stond er midden op de straat een soort partytent van het biermerk: Toña. Er zaten allemaal mensen onder de tent die op tuinstoeltjes een beetje zaten te eten en te drinken en keken me 1 voor 1 aan toen ik de tent voorbij liep. Ik dacht wat is hier nu weer te doen? Ik weer even geïnformeerd en dit keer was er een begrafenis. Schijnbaar heel normaal om ongeveer heel het dorp uit te nodigen en samen te eten en te drinken. Als men in Nederland midden op de weg een partytent neerzet en daarmee vervolgens de hele weg blokkeert staat meteen de rijdende rechter op de stoep, ow ow ow…… Ik heb hier ook nog wel eens de blunder gemaakt dat we langs een klein gebouwtje liepen waar iedereen aan het zingen was en je de muziek aan de andere kant van de stad nog kon horen, het gezang net katten gejank was en ik doodleuk vroeg; is dit de Karoakebar van San Carlos?!?! Ik dacht DE bar van San Carlos te hebben gevonden maar nee hoor het bleek het de kerk te zijn, haha…. Tja, dat gaat hier nu eenmaal heel anders dan in Nederland, hier staan er gewoon een paar plastic tuinstoelen in de kerk, staan en zitten mensen te klappen en te zingen en te bidden tegelijk, mooi toch!
Over tuinstoelen gesproken. Degelijke rolstoelen zoals in Nederland kennen ze hier ook niet. In het ziekenhuis zie je soms gewoon een tuinstoel staan, die op een soort van karretje met wieltjes is gezet en dat moet dan een rolstoel voorstellen, ongelofelijk eigenlijk he!
Om even met wat vrolijkers te eindigen geniet ik nog steeds van de kleine dingen hier in Nicaragua. Ik lach me soms kapot hier en verbaas me soms nog steeds over de dingen die ik zie en meemaak. Alles gaat hier zo tranquilo ( rustig ) en niemand lijkt zich hier ergens druk over te maken. Soms lijkt het wel of hier iedereen dag en nacht maar een beetje buiten zit en dan denk je; hoeven die niet te werken? Ook gaan we wel eens een kippepoot, met rauwkost en gebakken bannen halen wat je dan uit een banenblad eet voor 1,75,- euro bij een kraampje hier vlakbij. Die vrouw en inmiddels ook dochter staan daar ongeveer dag en nacht kippetjes te bakken. Geen ander toekomstperspectief en het is gewoon vanzelfsprekend dat de dochter van 18 dit waarschijnlijk ook tot haar 60-ste staat te doen. En er dan nog steeds bij blijven lachen ook en er nog plezier in lijken te hebben, schattig hoor! Verder ben ik erachter gekomen dat er eigenlijk helemaal geen supermarkt nodig is hier in San Carlos.. Er komt regelmatig iemand aan de poort met een doosje eieren, een zak met taaie broodjes, een vrouwtje met een soort van toren op haar hoofd met haarelastiekjes en klipjes die ze probeert te verkopen, of een houten kruiwagen met een weegschaal erin en een paar lappen vlees… Uuh, nee dank je ik pas even, ik bak mijn biefstukje wel een andere keer! Haha…. Laatst heb ik een pakketje uit Nederland ontvangen met 15 leesbrillen, mijn dank hiervoor!! Het was namelijk zo dat Amalia ( die altijd voor ons kookt ) eigenlijk geen kleine lettertjes kon lezen. Toen ik haar vroeg of ze dan geen bril nodig had dacht ze dit ook van wel maar ze wist niet waar ze deze vandaan moest halen. In San Carlos zelf is dit niet te halen, je zou hiervoor echt naar Managua moeten. Maar ja om nu een ticket te kopen en vervolgens 32 uur op een boot te gaan zitten voor een leesbrilletje dat is veel te duur voor de mensen hier. Ik heb de brilletjes uitgedeeld aan haar en onder andere op mijn stage. Ik voelde me net een opticien! Komt u maar zitten, even een klein Spaans tekstje laten lezen, is het goed mevrouw? Prima, de bril is voor u! Nogmaals met dit soort dingen zijn de mensen hier zo blij! Mooi om te zien…..
In de tussentijd ben ik ook nog een keertje naar Granada gevlogen. Ik zat wederom weer in het vliegtuig met 3 andere mannen en 2 piltoten, lekker rustig dus..! De reden waarom ik naar Granada ging was ook omdat Sanne jarig was, Yonna en Judith vierde hun laatste weekendje in Nicaragua en natuurlijk was een douche, een zacht bed en mijn kleren wassen ook weer even heerlijk!! Het was voor al die meiden een verassing dat ik kwam, alleen Joyce wist het.. Het was zó leuk!! SURPRISE daar stond ik dan ineens ook al had ik gezegd dat ik écht niet kon komen! Ik zou toch echt geen 32 uur op een boot gaan zitten voor 3 dagen Granada, of 9 uur in een bus gaan zitten, MAAR ik had ze ook niet verteld dat ik het geld voor een vliegticket er eigenlijk best wel een keer voor over had, haha…. Zelfs in de kroeg waar we altijd komen snapte de barmannen echt niet hoe het kon dat ik daar ineens stond, het was echt super leuk! Ik heb er ontzettend van genoten om even in de bewoonde wereld te zijn. Ik ben nog even naar de supermarkt gegaan, heb nog even kaas, brood en yoghurt gekocht ( wat in San Carlos echt niet te krijgen is of je krijgt brood met schimmel ) en ben na het weekend weer terug gevlogen naar mijn stadje, San Carlos…….
Nu nog even 3 weekjes hard werken en mijn projecten op stage afronden maar ik heb er al het vertrouwen in, ik kan er weer tegenaan…!
18 Juni vertrek ik definitief naar Granada. Ik zou eigenlijk direct terugkeren naar Nederland maar heb besloten om er nog 2 weekjes vakantie aan vast te plakken, ik ben hier nu tenslotte toch! Ik wil nog naar de omgeving van Leon ( ook een grote stad in Nicaragua ) en ik wil nog heel graag naar de bounty eilanden; de Corn Islands! Wit strand, blauwe zee, palmbomen en nog even heerlijk genieten in alle rust van Nicaragua!!
Tot zover zijn jullie weer op de hoogte van mijn leventje in San Carlos……
Liefs
x
-
02 Juni 2010 - 07:18
Lieke:
Hey Nien,
Weer een mooi verhaal over je bezigheden in San Carlos. Super dat je toch nog even naar Granada kon om afscheid te nemen van de meiden daar en weer even in de bewoonde wereld te zijn. Nog even een paar weekjes alleen en dan kan je nog heerlijk genieten van een paar weken vakantie. En dan ben je alweer zo terug in Nederland!
Tot heel snel!
Liefs Lieke -
02 Juni 2010 - 07:59
Steffie:
Hi Nienke,
Wat een verhaal toch weer. Iedere keer lees ik weer vol verbazing wat je daar allemaal mee maakt...
Ik begrijp dus dat je er met Asten kermis ook weer niet bij bent? Wat jammer zeg. Heusden kermis zit er ook weer op..
Liefs, x -
02 Juni 2010 - 09:41
Anique:
Lieve Nienie!!
Het blijft geweldig mooi om te lezen wat je allemaal meemaakt en doet in San Carlos!!
Ook dit keer weer een super verhaal waarin we ons, zeker samen met de foto's, zo ongeveer écht in kunnen leven in hoe het er daar in San Carlos aan toe gaat.
Veel succes nog met het afronden van je stageopdrachten!! En ik hoop je snel weer even uitgebreid te spreken, dan kletsen we weer helemaal bij.
Liefs, X -
02 Juni 2010 - 10:09
Milou:
Nienie!
Heerlijk verhaaltje weer hoor zo!
Wat een verhaal joh met dat gas, ik dacht eerst dat het een overvaller was haha... Fijn dat ze het ook even melden waar ze voor komen ;)
Erg vervelend dat ik nu op school jouw verhaal zit te lezen, terwijl buiten het zonnetje begint te schijnen en ik als een malle aan me eindopdrachten moet, plannen is nog steeds niet me sterkste kant...
Spreek je snel weer, ga je van het weekend weer even proberen te bellen!
Liefs X -
02 Juni 2010 - 18:41
Annemie Martens:
Hallo Nienke,
Het lijkt al zo lang geleden...maar nu ben ik er eens snel bij. Wat een geweldig verhaal.Al met al heb je al een heel boekwerk gemaakt. Gisterenmiddag kwam ik je vader tegen, toen ik uit school kwam. Hij heeft genoten van zijn verblijf bij jou.
Tijdens de les aardrijkskunde of geschiedenis, laat ik wel eens je foto´s zien aan de kinderen op school. Ze zijn er wild op, vooral de grote vogels, apen, kikkers en krokodillen, de dorpjes en de huisjes van binnen en de boottochten met de prachtige natuur.
De kinderen, die met hun communie een nieuwe van Veghelfiets hadden gekregen, hebben zelfs aan Wim gevraagd hoe zijn vakantie in Nicaragua was geweest. De boefjes...maar papa vond het hardstikke leuk.
Geniet nog van de periode die rest en ook van je vakantieweekjes.
We horen nog van je.
Groetjes, Annemie
-
02 Juni 2010 - 22:35
Doris Koolen:
Hallo Nienken,
ik heb vanavond bij jouw vader koffie gedronken,en hij is nog steeds heel trots op je wat je dar nu in je (eentje) doet.
Ik heb je prachtige fotos gekeken en er zijn natuurlijk grote verschillen.
Knap Nienke om het zo vol te houden, tropisch warm,niet alles hygienisch, etc.
wij hebben het hier heel goed dat beseffen we soms maar te weinig.
Ik hoop dat je reis naar al je wensen en jouw doelen heeft voldaan, want ik begrijp dat het nog maar even duurd of je komt al weer terug.
Geniet er nog van de laatste weken en pas goed op je zelf.
Heel veel lieve groeten uit de marktstraat.
Doris -
03 Juni 2010 - 11:37
Marlies:
Wat een heerlijk verhaal weer! haha een tuinstoel op wieltjes,een man die zomaar jullie huis komt vergassen en een biertent midden op straat, het moet niet gekker worden Nienke! Nog heel veel succes deze 3 weekjes en daarna nog ff lekker genieten van de weekjes vakantie!! Heerlijk, je hebt groot gelijk! Hier begint het gelukkig ook zomer te worden :)!
Liefs Marlies -
03 Juni 2010 - 21:09
Marij Peijnenburg:
Hoi Nienke.
Ja plakt en nog maar een paar weekjes aan,je bent er nu toch! Ik hoor het je al zeggen (net ons Marlies) Ja je hebt groot gelijk! Nou jij maakt ook heel wat mee daar,ja dat was echt een suprice!!!!!!!
Als je terug bent dan kom je maar een aan en de foto,s laten zien,oke?
Het is een mooi verhaal en mooie foto,s.
Dit pakken ze niet meer af,mooie ervaring.
Nou groetjes en tot ziens! -
06 Juni 2010 - 13:40
Geert:
He Nienke!
Ha ha, wel weer een mooi verhaal! Geweldig. Ik dacht dat Duitsland al erg was, maarruhhh... dat valt behoorlijk in het niet bij jouw belevenissen. Succes en vooral nog veel plezier de laatste maand en graag tot ziens in het rustige Asten!
Geert -
07 Juni 2010 - 17:28
Marlies:
Hallo Nienke,
Wel een beetje laat, maar dat heeft te maken met het feit dat ik afgelopen week op kamp ben geweest met de kinderen van groep 8. We zijn naar Overloon geweest en het was reuze gezellig. De kinderen en wij hebben enorm genoten.
En jij ook, zo te lezen, in Granada. De was is weer gedaan en de dorst is waarschijnlijk weer gelest. Wat een verrassing voor die meiden en wat leuk dat je bij het verjaardagsfeest kon zijn.
Ik ben benieuwd hoe die laatste weken bevallen. Maar ik ken je.... Wat dat betreft ben je een doorzetter en probeer je er iets van te maken. Jij bent toch altijd in staat om het negatieve om te buigen naar het positieve. En dat vinden wij zo fantastisch aan jou. Voor ons ben je een échte kanjer. Nienke, het ga je goed. We blijven op de hoogte. Veel liefs en natuurlijk ook heel veel lieve groetjes van Gerard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
